دارم از طفلی خودم را بی‌قرارت می‌کنم           هر چه دارم یا نـدارم را نـثـارت می‌کنم

تو قـتـیل گریه‌ای، پس من برای گریه‌ام           دیده‌ام را وقف چشم اشک بارت می‌کنم

آب می‌نـوشـم به یـاد خـشکیِ لـبهـای تو           با دو قطره آب خود را داغدارت می‌کنم

در حسینیه همین‌که روضه برپا می‌شود           گریه بر حال رباب و شیرخوارت می‌کنم

حنجـرت ذکر خـدا می‌گفت زیر نیـزه‌ها           بـینِ سجده یـاد جـسم نیـزه دارت می‌کنم

حال که از کـربلا دورم، میان روضه‌ها           هیأتت را گاه‌گاهی چون مزارت می‌کنم

می‌زنم بر سینه‌ام، چون نیزه خورده سینه‌ات           همچو میثم عاقبت سر را به دارت می‌کنم

از فرس افتادی و جسم تو مرکب کوب شد           تا قـیامت لعـنِ خـصمِ نـابکـارت می‌کـنم